Pojawia się błękitne niebo i słońce, a także inni turyści. Ktoś ciągnie saneczki, mija nas pan na biegówkach. Co raz Maciek strąca śnieg z gałązek, potrząsając drzewem, najchętniej jak ktoś z nas pod nim przechodzi. Nagle widzimy, że coś dużego porusza się w krzakach, blisko drogi. To dorosły łoś, a właściwie łosiowa pani, czyli klępa, ogryzająca gałązki. Zupełnie się nami nie przejmuje. Stoimy i patrzymy, jak swoją szeroką mięsistą górną wargą chwyta zgrabnie cieniutkie łodyżki. Idziemy dalej, ona również przesuwa się wzdłuż drogi. Moja mama jest najbliżej.