A łimbo łe! Witajcie!
Zapoznajcie się z opowieścią wprowadzającą w dziką przygodę i przygotujcie do podjęcia wyzwań.
BIEBRZAŃSKI PARK NARODOWY
Witajcie w polodowcowej pradolinie rzeki. Niech szum nadmorskich fal z Wolińskiego Parku Narodowego nie cichnie w Waszych uszach. Do pieśni Bałtyku dodajcie odgłosy kolejnej dzikiej fali, która napływa – a raczej nadlatuje z zachodu. Wczesną wiosną do Biebrzańskiego Parku Narodowego przylatują gęsi – skrzydlaci wędrowcy kierujący się na północ Europy. Widzieliście się z nimi jesienią w Parku Narodowym „Ujście Warty”. To druga część tej skrzydlatej opowieści. Swoim gęganiem opowiadają o dalekich podróżach i marzeniach o dotarciu do miejsc, gdzie założą gniazda. Gdybyście tylko potrafili gęgać w ich języku – mielibyście dużo do opowiedzenia o terytorium lodowego olbrzyma, które już widzieliście.
Aby jednak nie oderwać się zbytnio od ziemi i nie odlecieć z ptakami, niech w Waszym dzienniku ekspedycyjnym znajdzie się kolekcja zdjęć z kamienną kolekcją Lódwilka. Polodowcowe głazy odnalezione w otulinie parku przytrzymają Was, abyście mocno stąpali po terytorium lodowego władcy. W Parku Narodowym „Ujście Warty” trudno było zauważyć naturalną granicę pradoliny. W Biebrzańskim Parku Narodowym zobaczycie jej majestat. Wystarczy dojechać do punktu widokowego w Burzynie. Patrząc na rozlewiska meandrującej Biebrzy, znów można pozwolić sobie na historyczną odyseję w lodową przeszłość i oczami wyobraźni zobaczyć ogromne cielsko Lódwilka wytapiające się w słońcu, usłyszeć niezliczone wodospady spadające z krawędzi lodowych ścian i zobaczyć dolinę wypełniającą się wodą, która w świetle zachodzącego słońca z pewnością wyglądała zjawiskowo. Podziwiając krajobraz z punktu widokowego, warto zdać sobie sprawę, że stoi się właśnie na brzegu pra-Biebrzy. Kiedyś całą tę dolinę wypełniały polodowcowe wody, a nad nią latały ptaki. Podczas obserwacji przelatujących stad ptaków może pojawić się pytanie: kiedy ptaki zaczęły latać po niebie? Kiedy te stworzenia wzbiły się w powietrze? Odpowiedź otrzymujemy od Lódwilka, a dokładnie od prehistorycznego skarbu, do którego dokopał się nasz bohater. Odpowiedzią jest kra lodowcowa (kra jurajska) odkryta w Wigierskim Parku Narodowym. Według naukowców to właśnie w tym geologicznym okresie – w Jurze – ptaki wzbiły się w powietrze. To grubo ponad sto milionów lat temu.
„Wiosna przypływa rzeką…” – takimi obserwacjami dzielą się strażnicy dzikiego królestwa pracujący w największym parku narodowym w Polsce. Zanim jednak nad brzegami rzeki można będzie wypatrywać pastelowych zieleni, świeżych kłączy traw, trzcin i kwiatów, spójrzcie w niebo. Nadlatują ptaki! Na rozlewiskach meandrującej Biebrzy niezliczone ptaki znajdują dla siebie odpoczynek w czasie podniebnej odysei. Wy też odpocznijcie po zimowych ekspedycjach. Z lornetką w ręku wędrujcie po parku, obserwując ptaki z wież widokowych. Wiosnę czuć i słychać w powietrzu… Podczas pobytu w parku wsłuchujcie się także rozbrzmiewający klangor żurawi, oznajmiający nastanie ciepłej pory roku. Podniebny trzepot skrzydeł gęsi i dzikie trąby żurawi rozgrzewają ziemię, która zaczyna pachnieć inaczej i ożywać niezliczoną ilością płazów.
Dzikie wyzwania
W Biebrzańskim Parku Narodowym
podejmijcie trzy wyzwania:
ŁOSIOWE SAFARI
Wytropcie łosia, przemierzając między innymi „Łosiostradę”. Jest to słynna droga wiodąca przez park, która została specjalnie oznakowana. Jadąc wolno samochodem, wypatrujcie dzikiego bohatera. Rozglądajcie się uważnie we wszystkie strony. Łoś może odpoczywać w pobliskim zagłębieniu, skrywać się między drzewami lub skubać pędy w gęstych zaroślach. Wieczorami łosie wychodzą na otwarte przestrzenie. Widać je zwłaszcza z platformy widokowej w Burzynie – tylko trzeba mieć lornetkę. Wytropcie łosia, zanim na dobre zniknie w zielonej gęstwinie.
PODNIEBNA ODYSEJA
Ruszajcie z lornetkami na wieże widokowe, aby przywitać się ze skrzydlatymi wędrowcami. Dzikie gęsi i żurawie trwają w podniebnej odysei. Imponujące widoki można podziwiać z platformy widokowej w Burzynie, skąd rozpościera się panorama na polodowcową pradolinę. Widać piękne rozlewiska, odpoczywające ptaki i nierzadko zwierzęta.
KAMIENNA KOLEKCJA LÓDWILKA
Odnajdźcie drugą do co wielkości kolekcję głazów pozostawionych przez lodowego olbrzyma. Samochodowe safari wzdłuż zachodniej granicy parku (na trasie Osowiec Twierdza – Burzyn) będzie bardzo ciekawe. W otulinie parku wzdłuż drogi ludzie złożyli głazy, które „wyrastają” co pewien czas z ziemi. Przypatrujcie się także domom, budynkom, stodołom zagrodom, kościołom, kapliczkom oraz zwróćcie uwagę na samą drogę. Gdzie nie będzie asfaltu, tam zobaczycie kamienie. W tej kamiennej przygodzie dotrzecie też do wyjątkowego miejsca – wielkiego skupiska głazów stworzonego przez ludzi. To wyjątkowa kolekcja Lódwilka.
Proponowane wyzwania są do zrealizowania wiosną (w marcu) zgodnie z wyznaczonym kalendarzem Dzikiej Odysei. Jeżeli zamierzacie przeżyć przygodę w innym czasie, zaprojektujcie wyzwania według swojego uznania. Skarbnicą inspiracji, informacji, przyrodniczej wiedzy i komunikatów turystycznych jest strona internetowa Parku, którą warto odwiedzić.
HORYZONT DALSZEJ PRZYGODY:
Przygoda na szlaku Dzikiej Odysei jest wyprawą dociekliwych odkrywców. Skoro padło już pytanie, kiedy ptaki wzbiły się w powietrze, zadajmy drugie: kiedy stworzenia zaczęły chodzić po powierzchni ziemi? Odpowiedzi nie trzeba szukać na krańcach świata. Ona znajduje się w otulinie Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Dzika Odyseja pełna jest przyrodniczych niespodzianek i niezwykłych odkryć. Niech Wasza Dzika Księga Życia wypełni się skarbami geologicznymi, botanicznymi i zoologicznymi, a Rodzinny Dziennik Ekspedycyjny miłymi wspomnieniami. Do zobaczenia na szlaku, pa, pa! Niezapomniana przygoda trwa! Krystian Tyrański, Dzika Odyseja®
DZIKIE INSPIRACJE
Przygotujcie się do niezapomnianej przygody oglądając, słuchając i czytając relacji tych, którzy przeżyli Dziką Odyseję w tym Parku.
